BUAH DELIMA KECUT

1. Isteri saya minta saya beli buah delima.
   
2. Di tempat saya memang susah nak dapat buah delima.
   
3. Tak pernah dilihat terjual di gerai buah-buahan. Sesekali kelihatan terjual di supermarket. Tetapi sekarang, tak ada.
   
4. Saya memandu 40 km untuk membeli buah delima.
   
5. Ada pun dijual buah delima di sebuah gerai buah-buahan.
   
6. Tetapi buah delima itu tidak sempat pun sampai ke rumah.
   
7. Bila isteri bertanya, saya berjanji akan membeli buah delima sama ada di JB atau di Kuantan.
   
8. Di gerai yang sejauh 20 km itu saya beli 2 biji buah delima. Buahnya kecil sebab sudah mengecut. Kulitnya sudah mengeras, tidak lagi berwarna merah tetapi sudah kecoklatan.
   
9. Saya membayar harga RM 10 untuk dua biji buah delima kecut. Tapi saya fikir isinya masih boleh dimakan.
   
10. Saya bertanya penjual sama ada buah delima yang saya beli itu masih boleh dimakan. Saya juga bertanya peniaga, bila buah delima yang 'fresh' akan sampai.
    
11. Pantas peniaga itu menjawab, kasar bunyinya: " Kalau Pak Cik nak beli, belilah, tak nak sudah!"
    
12. Wah, dalam hati saya berkata: Baiknya budi bahasa si penjual buah ini. Saya sudahpun membeli dan membayar harga buah delima itu.
13. Saya tinggalkan buah delima kecut itu di gerai itu. Wang RM10 itu saya anggap sebagai sedekah dengan harapan wang itu dapat dia membayar yuran peniaga itu belajar bahasa.
    
14. Dalam perjalanan pulang sejauh 20 km fikiran saya menyatakan saya bertindak bodoh kerana buah delima yang kecut. Tindakan itu merugikan diri sendiri.
    
15. Sampai di rumah saya berjanji kepada isteri yang saya akan beli buah delima sama ada di JB atau Kuantan.